“His music is influenced by his passion for early rural Blues and rhythmic African roots…”

Ik ontmoette de Britse muzikant Trevor “BabaJack” Steger (1963) voor het eerst in 2014 op Sinterklaasdag, tijdens de 10de editie van Pjeireblues die plaats vond in het ruiterijcomplex van Domein Drie Fonteinen in Vilvoorde. Voor Pjeireblues een jubileumjaar, met optredens van o.a. de nu 78-jarige blues man Joey Gilmore en van over het Kanaal, van de Britse band, “BabaJack”. Het duo Becky Tate & Trevor Steger dat de kern uitmaakte was afkomstig uit Malvern in Worcestershire, een graafschap in de West Midlands, zo wat in het hart van Engeland. Trevor verbleef met zijn eerste vrouw een tijd in Zimbabwe en hij noemde zijn zoon Jack. Zelf noemde de dorpelingen hem Babajack, de vader van Jack. Samen met Becky Tate vormde hij Babajack, een akoestische blues, roots band. Trevor Steger woont nu met zijn huidige vrouw Emma op een kleine boot in Gloucestershire in de Engelse regio South West England. Op de Rootstime website verscheen er van BabaJack eerder al een uitgebreid portrait van de band.

Steger startte zijn muzikale loopbaan begin jaren tachtig, in de punk scene. De onomkeerbare klik naar de blues kwam er bij het horen van de Britse blues band Nine Below Zero (Mark Feltman, Gerry McAvoy & Dennis Greaves). Steger kocht de volgende dag een album van Sonny Boy Williamson en een mondharmonica. In 2002 ontmoet hij, via een bevriende muzikant, zangeres en percussioniste Becky Tate. Dit is het begin van een uitgebreide muzikale en persoonlijke samenwerking. Ze schrijven samen nummers, worden verliefd en krijgen ook samen kinderen (Betty, Jo & John). In de eerste jaren van BabaJack werkten ze samen met de klassiek opgeleide bassist / arrangeur / Fransman (die al jaren in de UK woonde) Marc Miletitch en brachten ze drie albums uit: ‘The Maker’ (2009), ‘Excercising Demons’ (2010) en ‘Rooster’ (2012). In 2013 volgde een vierde album, ‘Running Man’.

Steger (blijkbaar een niet roker, maar drinker) die ook een timmerman / meubelmaker is, maakt zijn eigen variant op de cigarbox, “winebox” gitaren. Hiermee zet hij de traditie van de oude muzikanten verder, die geen geld hadden om een nieuwe gitaar te kopen. Zijn eerste winebox gitaar heette “The Beast” (o.w.v. het geproduceerde geluid). Ondertussen is er ook al de zessnarige “Joanna”, waarin pianotoetsen verwerkt zijn.

Toen aan BabaJack als band ook een einde kwam, ging elk zijn eigen weg en zette Trevor “BabaJack” Steger zijn muzikale reis solo verder. Solo bracht hij al drie albums uit: ‘Sawdust Man’ (2018), ‘The Solemn Truth and Barefaced Lies’ (2020) en vorig jaar ‘Not Far Too Go’ (2022). Hiervoor rekruteerde hij Jesse Benns op percussie en Jo Chambers op viool. Live vormen ze samen het Trevor Babajack Trio. Zijn laatste solo album werd in december 2022 door de Independent Blues Broadcasters Association (IBBA) verkozen tot “Album of the Month” en bereikte #2 in de British Blues Chart. Steger toert regelmatig als duo met Jesse Benns of als trio met Jo Chambers en blijft ook solo optreden. 

“Trevor Babajack is een andere muzikale weg ingeslagen. Deze nieuwste richting benadrukt zijn gevoelige songwriting in combinatie met zijn bekende energie, waardoor een enorme soundscape ontstaat. Door de heerlijk stijgende viool van Jo Chambers en de energieke en stuwende percussie van Jesse Benns te combineren, ontstaat een fris en onverwacht nieuw geluid dat nu het 'Trevor Babajack Trio' is…”

‘Not Far to Go’ (2022) is een verzameling van tien zelfgeschreven songs, vakkundig vastgelegd door producer Paul Jones bij Mu Mu Audio, die vooral reflecteren op leven, lust en teleurstelling. Een thema dat door het album loopt is het gevoel van reizen en beweging, nostalgie en melancholie, aangevuld met de enorme soundscape gecreëerd door het trio. Wat er hier bedoeld wordt kan je in “Rambling Man”, de opener al horen, waarin Trevor al meteen op volle kracht er zo te horen zowat solo en rockend in vliegt. Op “Little Bird” gaat hij, na de intro die wat Oosters klinkt, nog even erg hartstochtelijk en gedreven, gesteund door Jo Chambers op viool en Jesse Benns die met cajun het stuwende ritme bepaalt, verder. In het dromerige “On the Radio” bepaalt in de achtergrond de melancholische zang van zijn eega, Emma Steger mee de sfeer. Op “Let It Roll” en “Black Water” laat Trevor alles rustig de revue passeren, waarna “On Y Va” en “Ambler Gambler” hem opnieuw langzaam in beweging zetten. Beschouwingen houden op “Mary Oh Mary” en “Wedding Song” Trevor’s gedachten in de greep en met het rauwe “Brownsville” ten slotte, verwijst hij naar ‘Brownsville Blues’ (1992), een album van Sleepy John Estes (1899-1977), dat Estes onder het label Delmark uitbracht.  

“A “different” Trevor BabaJack Steger lets his heart speak on 'Not Far to Go' with well-chosen words and sometimes fascinating tunes…” (ESC, Rootstime.be)

Eric Schuurmans

‘NOT FAR TO GO’: tracklist: 01. Rambling Man – 02. Little Bird – 03. On the Radio - 04. Let It Roll – 05. Black Water – 06. On Y Va – 07. Mary Oh Mary – 08. Wedding Song – 09. Ambler Gambler – 10. Brownsville (Blues) [Sleepy John Estes, arr. by Trevor Babajack] | Music/Lyrics: Trevor Stegor, or as [noted: 10] | Recorded, Mixed, Producer: Paul Jones | Credits: Trevor Stegor: vocs, home-made Weissenborn guitars, Dobros, rack harmonica / Jesse Benns: cajón, percussion / Jo Chambers: violin / Emma Steger: b-vocs

Discography TREVOR BABAJACK STEGER: Not Far To Go [2022] | The Solemn Truth and Bare Faced Lies [2020] | Sawdust Man [2018] || w/BABAJACK: Departure (EP,5#) [2017] | The Maker [2013] | Rooster [2012] | Exercising Demons [2010] | The Maker [2009] || w/TROY REDFERN (BAND*): Dirt Blues Ritual [2017] | Backdoor Hoodoo [2015] | Werewolf Etiquette [2013] | Playing With Fire* [2013] ||